این گونه با نام علمی Larusternainca بدنی به طول تقریبی 41 سانتی متر دارد که سراسر با رنگ خاکستری تیره پوشانده شده است.

ویژگی متمایز مرغ دریایی اینکا را که در شناخت آن فوق العاده موثر است، باید در سبیل های سفید و نسبتا بلندی جستجو کرد که در طرفین منقار قرمز رنگش رشد می کند.

پرندگان جوان تر فاقد سبیل هستند و به جای آن تنها پرهای زینتی قهوه ای رنگ و بعضا تنکی اطراف منقارشان دارند.

پرندگان بالغ معمولا براحتی شناخته می شوند، اما در مقابل پرنده های جوان تر گاهی با گونه های مشابه اشتباه گرفته می شوند.

عادات و نحوه زندگی در محیط

مرغان دریایی اینکا اغلب در جزایر ساحلی و بویژه در صخره های سنگی نزدیک ساحل تخمگذاری می کنند. البته گاهی نیز لانه های آنها در جزایری که از ساحل مسافتی بعید فاصله دارند، مشاهده شده است.

لانه ها معمولا در شکاف سنگی مناسب، نقب ها و سوراخ های زیرزمینی دور از دسترس شکارچیان در فضاهای خالی، دهانه غارها و برخی اوقات هم در لانه قدیمی پنگوئن های هومبولت (گونه ای از پنگوئن ها هستند که در آمریکای جنوبی بخصوص در پرو و شیلی زیست می کنند) ساخته می شوند.

مرغ های دریایی اینکا هر ساله دو تخم یا بیشتر می گذارند و بیشتر تخم ها نیز قابلیت تبدیل شدن به جوجه را دارند. عادات غذایی مرغان اینکا منحصربه فرد و در عین حال انعطاف پذیر است.

ماهیان آنچوی، ماهیان اسکولپین و ماهیان نقره ای آب سرد از غذاهای مورد علاقه مرغان دریایی اینکا محسوب می شوند.

گفتنی است این گونه در عین حال آشغال ها و لاشه های به جا مانده از شیرهای دریایی و قایق های ماهیگیری را نیز می خورد و به این دلیل نام رفتگر طبیعت نیز به آن اطلاق شده است.